Nooit meer bang naar het toilet
Veilig en hygiënisch naar de wc gaan is in ’s werelds grootste vluchtelingengebied Cox’s Bazar in Bangladesh een hele uitdaging. Een groep Rohingya-vrouwen besloot daarom het heft in eigen hand te nemen – met succes.
Het kamp in Bangladesh wordt regelmatig geteisterd door hevige regenval en modderstromen. Toiletten zijn daardoor vaak slecht toegankelijk. Voor vrouwen komt daar nog een gebrek aan privacy en veiligheid bovenop: de toiletten hebben geen deur en dak. Soms is de angst zo groot dat vrouwen in hun eigen tent urineren. Dit vergroot het risico op ziekten aanzienlijk.
Rohingya-vrouwen nemen initiatief
De Rohingya-vrouwen besloten zelf het initiatief te nemen om hun situatie te verbeteren. Hun plan: een ontwerp maken voor een toilet en wasplek waar zij zich wél veilig zullen voelen. Oxfam koppelde hen hiervoor aan een groep vrouwelijke architecten, met wie ze vrijuit konden praten.
De grootste uitdaging in het ontwerp: het terrein van Cox’s Bazar, dat heuvelachtig is en volgebouwd is met tenten. Maar dat hield de vrouwengroep niet tegen. De vrouwen vertelden architecte Nuha Anoor Pabony over het belang van hoge muren en een slot op de deur. Voor de oudere vrouwen in het kamp bedacht Nuha handleuningen en een makkelijkere ingang.
Een eigen ontwerp
Op basis van alle input van de vrouwen ontwierpen Nuha en haar collega’s een kartonnen voorbeeld van het toiletgebouw. Zo konden de vrouwen het uiteindelijke gebouw goed visualiseren. ‘Op het gezicht van de oudste vrouw in de groep verscheen een grote glimlach toen zij het ontwerp voor het eerst zag’, vertelt Nuha.
Op basis van het ontwerp zijn vier toiletgebouwen in verschillende kampen gebouwd. Eén voor één, om te leren van het proces en zo nodig aanpassingen te maken. Zo is er een paal toegevoegd waaraan zwangere vrouwen zich kunnen vasthouden voor balans tijdens het hurken, en een bankje om op te zitten tijdens het wassen.
Eindelijk veilig naar de wc
De vrouwen zijn blij met het resultaat. ‘Oxfam vroeg ons precies wat we nodig hadden, luisterde naar onze suggesties en bouwde het toiletgebouw zoals wij het voor ogen hadden.’
De gezinnen die gebruik maken van de toiletgebouwen, hebben zich de ruimtes inmiddels helemaal eigen gemaakt. Om de beurt maken ze de boel schoon en zorgen ze dat er voldoende regenwater is om de was te doen.
Nu hebben de Rohingya-vrouwen eindelijk wat voor ons zo vanzelfsprekend is: een prettige plek om zichzelf te wassen en veilig naar het toilet te gaan.