Carlos

We weten allemaal dat kunstmest wordt gebruikt om het land vruchtbaar te maken. Maar wist je ook dat de meststoffen hartstikke gevaarlijk zijn? Wereldwijd kampen arbeiders met serieuze gezondheidsproblemen en ze worden ook nog eens zwaar onderbetaald.

Zo ook Carlos uit Brazilië, hij werkt dagelijks met het fruit dat wij netjes in de schappen zien liggen bij de supermarkt om de hoek. "Ik ben geboren in Salitre, in de gemeente Juazeiro. Ik werkte als deelpachter voor verschillende bedrijven. Ik kwam hier om voor vee te zorgen. Dat heb ik 6 jaar lang gedaan, tot 2001. Daarna ben ik bij een fruitbedrijf gaan werken.’

Al 4 maanden ziek

Carlos leeft nu sinds vier maanden met jeuk, open wonden en vlekken over zijn hele lichaam.

"Het begon met een beetje jeuk. 15 dagen later begon alles te barsten en viel al mijn haar uit. Ik ging naar de dokter en liet mijn huid zien," vertelt hij, terwijl hij zijn armen toont, ze zijn bedekt met kleine wonden.

3 verschillende diagnoses

Drie geraadpleegde artsen gaven drie verschillende diagnoses voor de huidproblemen van Carlos: lepra, psoriasis en atopische dermatitis. Alle artsen waren het wel unaniem eens dat hij zijn baan moest opzeggen en nooit meer in het veld moest gaan werken. "Er wordt vermoed dat het komt door de meststoffen. Ze zeggen dat het net zoiets is als een allergie", legt hij uit.

"Eerst kreeg ik acht dagen ziekteverlof. Toen ik terugkwam, werkte ik 2 dagen en de wonden doken weer op. De artsen gaven me nog eens 14 dagen verlof. Op de derde dag, na mijn terugkomst, kreeg ik weer wonden op mijn lichaam. Ik rende naar de dokter. Ze gaven me weer 15 dagen. Het was precies hetzelfde verhaal; het ontplofte allemaal toen ik weer begon met werken."

Een kwart van zijn loon

"Deze maand ontving ik R$ 460,00 (€ 100) van het bedrijf en zij zeiden dat de rest van het INSS [National Institute of Social Security] zou komen. Maar ik heb nog niets ontvangen. Mijn vrouw krijgt een minimumloon. Mijn zoon is metselaar. Hij werkt op productiebasis."

Carlos krijgt antibiotica-injecties om de gevolgen van de huidaandoening te bestrijden. "Ik ben bang. De injectie doet pijn alsof het de duivel zelf is.” Hij moet ook dagelijkse crèmes en zalfjes aanbrengen om de jeuk te verzachten. De injecties worden gratis verstrekt in het gezondheidscentrum, maar de crèmes moet hij zelf bij de apotheek kopen; een tube kost minimaal R$ 100,00 (€ 22). Dat is bijna een kwart van het loon dat hij deze maand ontving. 

Als ik terugga, dan word ik ziek

Ondanks de pijn van injecties, de jeuk, zijn brandende ogen en de littekens op zijn huid, is Carlos bang dat de overheid zijn verzoek om een uitkering weigert en hij terug moet naar het veld. "Ik ben bang. Ik vrees dat het niet zal worden goedgekeurd. Ik kan het niet meer verdragen om terug te gaan. Ik neem geen ontslag omdat ik dan de helft van mijn FGTS [pensioenfondsen] verlies. En als ik terugga, dan word ik ziek. Ik weet het zeker."  

Mensen zijn bang voor me

Hij wordt zichtbaar emotioneel als hij het heeft over het isolement thuis en het vooroordeel van zijn fysieke uiterlijk. “Ik wil graag naar mijn werk. Het duurt nog maar twee jaar voordat ik met pensioen ga. Ik weet niet hoe mijn leven eruit gaat zien. Het is te triest om zo te leven. Ik leef bijna geïsoleerd. Ik ben gewend om te werken. Ik ga nu van mijn huis naar de dokter en verder niets. Ik ga nergens anders heen. De meeste mensen zijn bang voor mij. Daarom blijf ik thuis.” 

Dit hebben we bereikt

Het verhaal van Carlos is hartverscheurend. Maar zeker niet uniek. Wereldwijd zijn mensen de dupe van de lage prijzen waarmee supermarkten consumenten naar hun winkel lokken. Juist omdat mensen zoals Carlos al zo weinig hebben, kunnen gezondheidsproblemen grote gevolgen hebben. Ziek zijn betekent geen inkomen en zonder inkomen kan je geen medicijnen kopen om beter te worden. Gelukkig kunnen we hier iets aan doen! 

Dit hebben we al bereikt in onze campagne voor eerlijke boodschappen.