Novib Methode
Op een structurele manier mensen in ontwikkelingslanden ondersteunen, zodat zij hun situatie duurzaam kunnen verbeteren en hulp op den duur overbodig wordt. Geen vis, maar een hengel. Dat is de Novib Methode.
Begin jaren negentig is er behoefte aan een nieuw, wereldwijd debat over armoede en sociale ontwikkeling. Over economische groei die wel banen oplevert, in plaats van het fenomeen jobless growth. Novib ontwikkelt een nieuwe strategie: het 'zelf doen' waarbij armen de middelen ontvangen waarmee ze zelf hun situatie duurzaam kunnen verbeteren.
‘Je kunt mensen in de Derde Wereld helpen. Maar je kunt ook met ze samenwerken, want wie weet er nou beter wat daar wel en niet werkt dan de bevolking zelf?’ De Novib Methode is geboren en wordt vanaf 1993 gecommuniceerd.
Samen met partnerorganisaties
Novib werkt in die tijd samen met ruim 700 partnerorganisaties in Afrika, Aziė, Latijns-Amerika en Oost-Europa. Novib steunt partnerorganisaties met lokale projecten voor gezondheidszorg, plattelandsontwikkeling, onderwijs, woningbouw en de opzet van kleine bedrijven. Maar ook projecten voor participatie, emancipatie, democratie en mensenrechten.
We luisteren naar hun ideeën en stellen ze in staat onderling ervaring uit te wisselen. Zo worden succesvolle methoden sneller verspreid. Novib stuurt geen mensen, maar geeft geld en advies. Tot de gemeenschap op eigen kracht weer verder kan. Zo werkt de Novib Methode.
Pijlers
Novib werkt in de jaren negentig volgens zes pijlers:
- Novib werkt aan duurzame oplossingen
- Novib geeft het zuiden een stem
- Novib stimuleert uitwisseling van ervaring
- Novib werkt samen
- Novib besteedt extra aandacht aan vrouwen, milieu en mensenrechten
- Novib werkt ook hier aan verandering
Zichtbare resultaten
Dankzij betere techniek, irrigatie en sterkere gewassen bouwen arme boeren en boerinnen iets op: ze houden wat geld over om te investeren in de volgende oogst, hun enige bron van inkomsten. Dorpsgemeenschappen bouwen zelf scholen, vaak met moestuintjes in de omgeving. De kinderen kunnen regelmatig naar school en krijgen gezonder te eten.
Vrouwen en mannen, boerengezinnen en zelfs hele dorpsgemeenschappen bundelen hun krachten. Ze komen bijvoorbeeld succesvol in het geweer tegen onrechtvaardig lage prijzen voor hun gewassen en handgemaakte producten en zetten hun eigen gezondheids- en scholingscentra op.
