‘Pride, dat is toch niet meer nodig?’ - deze en nog 5 mythes ontkracht
Pride, dat is toch vooral een feestje? We zijn hier allemaal gelijk, waarom moeten we de straat nog op? Ja, Nederland staat wereldwijd bekend als een van de voorlopers wat betreft LHBTQIA+-rechten. Daarom kan het soms voelen alsof de strijd voor gelijke rechten niet meer nodig is. Maar de werkelijkheid ligt toch nét wat anders. We leggen aan de hand van een aantal mythes uit hoe dat zit en waarom wij ons inzetten voor de LHBTQIA+-gemeenschap.
‘Het is toch helemaal niet meer nodig om de barricades op te gaan?’
Pride is ontstaan op 28 juni 1969 in New York, toen de politie een inval deed bij de homobar Stonewall Inn. De protesten erna zorgden voor een keerpunt in de geschiedenis. Dankzij de moedige activisten die toen opstonden tegen het onrecht waarmee ze te maken hadden, is er sinds 1969 veel vooruitgang geboekt als het gaat om LHBTQIA+-rechten.
Maar we zijn er nog niet. Wereldwijd hebben queer personen helaas nog te vaak te maken met uitsluiting, discriminatie, haat en zelfs geweld. Ook in Nederland, dat in 2022 zelfs een plekje is gedaald op de index voor LHBTQIA+-rechten. Wij strijden voor gelijkheid voor iedereen, overal ter wereld. Zolang de queer gemeenschap te maken heeft met ongelijkheid, blijven wij achter hen staan.
Pride is dus geboren uit protest, en dat is het nog steeds. En zolang dat nodig is, doen wij mee. Juist ook omdat het niet voor iedereen veilig of haalbaar is om de straat op te gaan en zich te laten horen.
‘Pride, dat is toch gewoon een excuus om te feesten?’
Dat de activiteiten rond Pride gepaard gaan met muziek en vieringen betekent niet dat het alleen maar een feestje is. Pride is allereerst een protest, zoals je hierboven hebt kunnen lezen. Om dat niet te vergeten, is het belangrijk om daar eens per jaar samen actief bij stil te staan.
Maar Pride is óók een viering. Liefde is een mensenrecht en iedereen moet de vrijheid hebben om zichzelf te zijn en te houden van wie je wilt. Ongeacht gender of seksuele oriëntatie. Dat is het vieren waard!
‘LHBTQIA+, waarom zo ingewikkeld met steeds meer letters?’
De letters LHBT (lesbisch, homo, biseksueel en transgender) of zelfs LHBTI (waarbij de I voor intersekse staat) zijn al vrij bekend. Maar je ziet steeds vaker dat er letters worden toegevoegd. Dat kan zorgen voor verwarring of zelfs frustratie, omdat je het niet meer helemaal bij kunt houden. En misschien vraag je je af: ‘Moet er per se voor elke genderidentiteit of seksuele oriëntatie een aparte letter zijn?’
Voor veel mensen zijn al die letters heel belangrijk. De nieuwe letters maken de gemeenschap namelijk meer inclusief; een gemeenschap waarin iedereen zich gezien en gehoord voelt. Vrij zijn om te zijn wie je bent, daar hoort ook de mogelijkheid bij om dat in woorden uit te drukken. Daarom is het belangrijk dat er ruimte is voor die nieuwe woorden en letters. Zo staat de + ook voor alle andere letters en alles ertussen.
Hier zie je wat alle letters in LHBTQIA+ betekenen:
‘Homo’s worden toch allang geaccepteerd?’
In sommige landen en sommige delen van de samenleving wel. Gelukkig veranderen tijden en is er steeds meer acceptatie van de LHBTQIA+-gemeenschap. Maar zeker nog niet altijd en overal. We zien wereldwijd dat steeds meer landen een LHBTQIA+-onvriendelijke koers varen, bijvoorbeeld met anti-transgenderwetgeving. In 70 landen is nog steeds strafbaar om homoseksueel te zijn. En queer personen, zelfs in Nederland, durven lang nog niet overal publiekelijk uit te komen voor hun genderidentiteit of geaardheid. Omdat haat, geweld en uitsluiting helaas nog te vaak voorkomen.
‘Prima dat je homo bent, maar ik loop toch ook niet tegen iedereen te roepen dat ik hetero ben?’
Onze en vele andere samenlevingen zijn ingericht volgens de heteronormatieve norm. Dat wil zeggen: volgens de hokjes ‘man’, ‘vrouw’ en heterokoppels. Alles wat niet in die hokjes past, wordt gezien als afwijkend, iets dat niet goed past binnen onze samenleving. LHBTQIA+-personen lopen hier regelmatig tegenaan. Bij simpele dingen als een formulier invullen (wat kruis ik aan als ik geen man of vrouw ben?) of naar een openbaar toilet gaan bijvoorbeeld. Als hetero of cisgender persoon (iemand die zich identificeert met het gender dat hen is toegewezen bij de geboorte) kom je niet in aanraking met deze dagelijkse vormen van ongelijkheid.
Zolang er geen gelijkheid is voor LHBTQIA+-personen in onze samenleving, is het belangrijk om te blijven benadrukken dat die diversiteit in gender en seksualiteit bestaat. Bijvoorbeeld door je te laten horen tijdens Pride. Zo eisen we samen ruimte voor waar onze samenleving nog onvoldoende ruimte voor biedt.
(Overigens gaat een inclusieve samenleving over meer dan alleen gender of seksualiteit. Want ook mensen met een beperking of mensen van kleur hebben te maken met uitsluiting en lopen regelmatig aan tegen de begrenzingen van onze samenleving).
‘Oxfam werkt toch helemaal niet op dit gebied?’
Wat hebben voedselzekerheid, belastingontwijking en klimaatverandering te maken met LHBTQIA+-rechten? Heel veel. De rode draad in alles wat Oxfam Novib doet is namelijk de strijd voor gelijkheid. Wereldwijd hebben mensen te maken met ongelijkheid. Zo raakt klimaatverandering de kwetsbaarste mensen het hardst, en worden de armste landen de dupe van belastingontwijking.
Ook de strijd voor LHBTQIA+-rechten past in dat rijtje. LHBTQIA+-personen hebben in sommige landen geen gelijke rechten, minder toegang tot gezondheidszorg of ze zijn simpelweg niet veilig. Samen met partnerorganisaties en activisten werken wij daarom in verschillende landen om de rechten en kansen van LHBTQIA+-personen structureel te verbeteren.
